عادت بزرگترین زخم زندگی است

به قاعده‌مندی‌های اجتماعی که در اثر تکرار منظم و پایدار به وجود آمده‌اند عادت گفته می‌شود. عادتها، رفتارهایی ناخودآگاه هستند.

به دنیا می آییم ، عادت می کنیم. از بدو تولد به هر آنچه پیرامونمان وجود دارد عادت می کنیم. به آدمهای پررنگ زندگیمان، به اشیا دوست داشتنی که کنارمان است. به روز ، به شب، به آمدن ها، به رفتن‌ها، به طلوع، به غروب، به تمام آنچه اتفاق می‌افتد عادت می‌کنیم و این سخت ترین درد و زخم زندگی است. چه کنیم با این دردی که درمانی ندارد، زیرا آهسته وارد می شود، در سکوت کم کم رشد می کند و از بی خبری ما سیراب می‌شود و وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسمون آن شده‌ایم ، می‌بینیم که هر ذره بدنمان با آن عجین شده است. می بینیم که هر حرکت ما تابع شرایط اوست و هیچ دارویی هم درمانش نمی‌کند ....

سخت است این درد بی انتها ....

عادت می کنیم ....